Jak być razem i nie zwariować.
Otaczająca nas rzeczywistość, w ciągu ostatnich miesięcy, zmieniła się nie do poznania. Jeszcze niedawno trudno byłoby nam sobie nawet wyobrazić, że wszystko to, co nam bliskie, stanie się diametralnie dalekie. Wszystko zrobiło się inne: sposób uczenia się, spędzania wolnego czasu, zabawy, kontakty z innymi ludźmi, rodziną, przyjaciółmi. W świecie, który
w „normalnych warunkach” i tak jest złożony i skomplikowany, nagle zabrakło poczucia przewidywalności i bezpieczeństwa. Obecna sytuacja jest olbrzymim wyzwaniem emocjonalnym nie tylko dla dorosłych, ale i dla dzieci. Co zrobić, aby w tym nowym, dziwnym świecie pomóc im i sobie odnaleźć się?
Jak to zrobić w praktyce? Garść pomysłów na trudne chwile:
1) Informacje. Dziecko wyczuwając niepokój dorosłych może przestać pytać o niepokojące je rzeczy. Ważne jest, aby usłyszało od rodzica, że zawsze może go zapytać o to, co jest dla niego niezrozumiałe lub „straszne”. Ograniczmy nadmiar informacji. Udzielajmy rzeczowych, konkretnych wyjaśnień dostosowanych do poziomu rozwoju dziecka.
2) Plan dnia. Wspólnie ustalcie jak będzie przebiegał wasz dzień. Wyznaczcie konkretne godziny na posiłki, naukę, zabawę, tak aby dziecko wiedziało czego się spodziewać. Brak określonego i stabilnego planu wywołuje napięcie i frustrację. Rutyna daje poczucie bezpieczeństwa.
3) Zasady. Wiele rodziców pracuje obecnie zdalnie. Uprzedźcie dziecko kiedy absolutnie nie może przeszkadzać dając mu jasny sygnał (np. plakietka „stop” na zamkniętych drzwiach)
i uprzedzając je o tym wcześniej. Zaplanujcie co wtedy będzie robiło. Warto poświęcić dziecku10 minut pełnej uwagi przed skupieniem się na pracy- łatwiej będzie mu wytrzymać ten czas.
4) Radzenie sobie z nudą. Pomocne może okazać się zrobienie spisu różnych rzeczy które dzieci mogą robić w wolnym czasie (bank zabaw i aktywności) np. robiąc listę lub rysując je na dużej kartce. Dziecko chętniej podejmie zabawę, którą samo wybrało.
5) Trudne emocje. Gdy dziecko jest w dobrym nastroju ustalcie, co może zrobić w trudnej sytuacji aby się wyciszyć. Warto zachęcić je, aby wybrało sobie miejsce, w którym czuje się dobrze. Warto wyposażyć je w przedmioty, które pomagają się dziecku uspokoić (np. poduszka, koc, ulubiona książka). Umówcie się, że kiedy emocje będą brały górę, dziecko będzie mogło udać się w to miejsce, aby się zrelaksować i poczuć lepiej. Dziecko, które czuje się źle, zachowuje się źle. Często, zwłaszcza u młodszych dzieci, odwrócenie uwagi jest skutecznym sposobem na przywrócenie spokoju.
6) Czas i przestrzeń dla siebie. Dbanie rodzica o własne potrzeby jest równie ważne jak troska o potrzeby dzieci. Wygospodarowanie w ciągu dnia choć kilkunastu minut na relaks, hobby lub zwyczajne „nicnierobienie” pomoże w nabraniu siły i cierpliwości do mierzenia się
z wyzwaniami, jakie często stawiają przed nami dzieci.
Bibliografia:
„Zamiast wychowania” Jesper Juul”
„Pozytywna dyscyplina” Jane Nelsen i in.